Oost west, thuis best!

Marry Bril: “Ik was net met pensioen voordat de coronacrisis uitbrak, dus mijn man en ik waren al veel thuis. Ik had mijn vrije tijd natuurlijk wel anders voorgesteld, maar wij vermaken ons wel thuis. Ik heb wat oude hobby’s opgepakt, zoals het quilten op de naaimachine en haken. Verder ligt er bij ons altijd wel een legpuzzel. Wij gaan alleen even naar de winkel, de rest van de dag zijn we thuis. Het is jammer dat we onze kinderen zo weinig zien. Een beetje saai, dat is het wel.”

Milan Schuurhuis: “Mijn leven zag er voor corona heel anders uit. Ik was veel weg met vrienden en met Band’um, de band waarin ik speel. We hadden zeker twintig optredens staan, maar er is helaas niets van gekomen. Afspreken met mijn vrienden mis ik zó erg. Het socialiseert toch anders met vrienden dan met je ouders. Ik spreek mijn vrienden wel via Facetime en Whatsapp en af en toe kan ik binnen de maatregelen met een vriend afspreken. Ik heb vorig jaar de muziekopleiding afgerond en had een tussenjaar genomen om een roadtrip te maken door Vietnam. Ook dat kan nu niet doorgaan.” 

Rianne Horstra: “Ik werk drie dagen per week in het ziekenhuis en mijn man werkt thuis. We hebben geen extra werkruimte, dus dat betekent werken aan de keukentafel. Ideaal? Nee zeker niet, maar we beseffen ons wel dat we het heel goed hebben. We zijn allemaal gezond en hebben veel ruimte om ons huis. We zijn als gezin veel bij elkaar, maar we kunnen gelukkig nog steeds goed met elkaar overweg. Het waardevolle van deze tijd vind ik dat we de haast van het leven even kunnen ontvluchten.” 

Minze Gewald: “Thuis is het soms saai. Ik kan niet naar school en heb online les. Soms vallen lessen uit en vaak ben ik sneller klaar. Dan ga ik maar huiswerk maken, op de Playstation of voetballen met mijn broertjes of vrienden uit de buurt. Ik ga liever weer naar school. Dan kan ik mijn vrienden weer zien. Gelukkig wonen er een paar in de buurt. We gaan vaak naar buiten en dan spelen we Jachtseizoen. We verdelen ons in twee groepen en moeten elkaar proberen te vinden, aan de hand van locaties die we doorbellen.”

Gilian Schuurhuis: “Het gaat met hangen en wurgen moet ik bekennen. Ik ben echt een gezelschapsmens. We hebben een groepje vrienden in de buurt met wie we veel samen optrekken. We wandelden ook samen, maar we hebben met elkaar afgesproken: nu even niet. We willen het goede voorbeeld geven aan onze kinderen, voor wie het ook niet gemakkelijk is. We vullen nu de avonden anders in, met spelletjes met onze twee zoons bijvoorbeeld. Ticket to Ride, pokeren en Wie de Mol zijn favoriet. Het brengt wel verbintenis. We zien het allemaal liever anders, maar dit heeft ook wel iets.”