Kleur geven aan het leven van ouderen

“Alleen is maar alleen”

Voor de spelletjesmiddag is veel animo. Bij sommige tafels gaat het er fanatiek aan toe. “Ik was nog aan de beurt!”, roept een deelnemer naar haar tegenstanders. Sarah lacht: “Ik moet even ingrijpen geloof ik.” Een ander groepje dames doet het rustiger aan. Ze spelen een bordspel, maar geen van allen weten ze hoe het heet. “Als je maar weet hoe je het moet spelen”, lacht één van hen.

De dames en heren zijn blij met deze middag. “Het is heel fijn dat je hier terecht kunt. Alleen is ook maar zo alleen”, zegt Hennie Veldsink. Sociale contacten zijn voor haar heel belangrijk. Hennie is geen bewoonster van ’t Welgelegen, maar komt als buurtbewoonster regelmatig een spelletje meedoen. Inmiddels is ze ook als vrijwilliger actief bij het Wijksteunpunt. De activiteiten zijn er voor iedereen die behoefte heeft aan gezelschap en een praatje, niet alleen voor de bewoners. Sarah: “Iedereen mag binnenlopen.”

Hoewel het ene spel wat uitdagender is dan het andere, is het volgens Hennie altijdd leuk om mee te doen. “Vooral het gemengde gezelschap is leuk. Het is harstikke gezellig met de oudjes”, grapt ze. Dan weer serieus: “Het meedoen en samen met anderen zijn, vind ik heel fijn. Het geeft een beetje meer kleur aan mijn dag.”

Ontmoeting

Bewoners en buurtbewoners van ‘t Welgelegen mogen zelf kiezen of ze mee willen doen aan de activiteiten. Sarah probeert ze wel altijd te stimuleren. “Niet iedereen is er direct voor te porren, maar achteraf praten ze er nog lang over na. Het is mooi om te zien dat de deelnemers veel kletsen en lachen. Een glimlach doet echt wonderen.” De behoefte aan sociaal contact is groot onder de bewoners. Alles wat de coördinator doet, staat dan ook in het teken van ontmoeting en samen zijn. “Het belangrijkste is het voorkomen dat mensen eenzaam worden. Je ziet gewoon dat het samen zijn alleen al een lach op hun gezicht tovert. Daar doe je het voor.”

Sarah houdt ondertussen de deelnemers in de gaten. Aan de tafel verderop zijn twee dames en een heer aan het scrabbelen. “Wel opletten hè.” De man stoot zijn buurvrouw aan en knipoogt naar haar. Ze heeft net een woord gelegd, maar moet nog nieuwe letters uit het zakje pakken. Ze pakt ze niet blind, maar kiest zorgvuldig de beste letters uit het zakje. Haar tafelgenoten zien het door de vingers. Het gaat immers om de gezelligheid…

Tekst JorindeSchrijft  / Foto's Simone van Eerde