Op de oprit aan de Coevorderweg in Slagharen staat een camperbus, eigenlijk een ‘campervan’. Vernoemd naar de naam van de eigenaar. Het dak ligt eraf. De zon weerkaatst in de ramen van het vehikel, dat aan een stevige renovatie wordt onderworpen. Nico van Noord komt achter de bus vandaan lopen. Hij veegt langs zijn voorhoofd, de zon brandt op zijn gebruinde huid. Het leven als zelfstandig ondernemer lacht hem op een dag als vandaag nog eens extra toe.
Begin dit jaar maakte hij een hele bewuste keuze, besloot zijn werk vaarwel te zeggen en de stap te wagen naar het ondernemerschap. Omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, een antwoord op zijn verlangen naar vrijheid. Het is die dag twee weken geleden dat hij de deur definitief achter zich dicht trok. Een sprong in het diepe. Sindsdien werkt hij thuis in zijn eigen sleutelschuur.
Vrijheid
De vrijheid die hij nu heeft als ondernemer voelt goed. Meer dan goed. Logisch. Met uitzondering van de laatste paar jaar is hij niet anders gewend. Tien jaar werkte hij op verschillende booreilanden. Totdat bleek dat het onregelmatige werk z’n weerslag had op zijn gezin en onrust veroorzaakte bij zijn kinderen.
Voorliefde voor campers
‘Om die reden ben ik bij een soortgelijk bedrijf als projectmanager aan de slag gegaan’, vertelt de Slagharenaar. ‘Ik werkte negen uur per dag, zodat ik een dag in de week voor mezelf had. Die extra dag gebruikte ik om aan campers te sleutelen. Ik heb een HTS- opleiding autotechniek, maar ik heb altijd een voorliefde gehad voor campers. Campers staan symbool voor vrijheid en voor beleving. Dat is wat me zo aanspreekt.’
‘We hebben er in het begin van onze relatie zelf eentje gerenoveerd. Een heel oud Frans politiebusje. Daar hebben we heel Europa mee rondgereisd. Later zijn we overgestapt op een wat comfortabelere camperbus. In 2017 knapte ik een T3 camper op, een oudje uit de jaren ’80. Een jaar later nog eens twee. Die verhuurde ik via de landelijke websites Goboony en Camptoo. Dat liep boven verwachting.’
Uit de hand gelopen hobby
Nico kreeg er nog veel meer schik in toen er in coronatijd steeds meer vraag kwam naar zijn campers. ‘Veel vluchten werden destijds geannuleerd, waardoor mensen op zoek gingen naar een alternatief. Opeens liep het storm. Daar hebben we op ingespeeld. Ik kocht er een paar busjes bij en het aantal boekingen bleef stijgen. Ongekend. Echt een uit de hand gelopen hobby.’
De drukke periode gaf Nico veel voldoening. ‘Afgelopen Kerst besloot ik voor mezelf maar eens het een en ander op papier te zetten, te evalueren en vooral ook vooruit te kijken. Vlak daarna kwam mijn beoordelingsgesprek. Toen kwam het hoge woord eruit. En ja, heb ik eigenlijk vrij snel mijn plannen doorgezet’, zegt hij blij. ‘Gelukkig stond mijn vrouw Léontine volledig achter me. Vier jaar geleden had ik echt niet kunnen bedenken dat het zover zou komen.’
Hij heeft er nog geen moment spijt van gehad. ‘Ik heb mijn werkplaats bij huis, met dit weer werk ik heerlijk buiten, ik hoor de vogels fluiten, heb leuke klantencontacten en hoor de mooiste vakantieverhalen. Bovendien ben ik vaker thuis bij mijn gezin, ook al ben ik soms nog wel iets te veel aan het werk.’
Nog niet zo bekend in de regio
Op dit moment bestaat het bedrijf Campervan Noord uit elf ‘vans’, waarvan negen in de verhuur. De T3 busjes Choco en Spooky dateren uit de jaren ’80, de T4’s Greenhouse en Tribute en nog vijf andere maatjes stammen uit de jaren ’90. Allen voorzien van even betrouwbare techniek. ‘Het aantal verhuurvans mag nog wel wat groeien’, vindt Nico. ‘Mensen komen van heinde en verre, maar in onze eigen regio zijn we nog niet zo bekend. Daar werken we aan. Léontine verzorgt zoveel mogelijk de website, met haar achtergrond als marketeer is haar dat absoluut toevertrouwd. Overigens is ook zij net van baan veranderd en houdt ze zich bij haar nieuwe werkgever onder andere bezig met camperverzekeringen. Zo valt alles op z’n plek. We doen veel samen en we versterken elkaar.’
Avonturier
Zelf gaat Nico met enige regelmaat met zijn gezin op pad. Met de camper, hoe kan het ook anders. Nu nog dicht bij huis, omdat de kinderen nog jong zijn, maar zijn grote droom is om ooit nog eens een maand of twee of drie op reis te gaan. ‘Ik ben in die zin een echte avonturier. We hebben seizoensgebonden werk, dus ik hoop dat we het met de school van de meiden voor elkaar krijgen.’
Tekst Ada Kerkdijk / Foto's door Simone van Eerde