Julian Overweg
De vleermuis. Terwijl veel mensen griezelen bij de gedachte aan dit gevleugelde zoogdier, gaat Julian Overweg er juist naar op zoek. De veldwerker en natuurliefhebber ondersteunt ecologen bij vleermuisonderzoeken met als doel dit wilde dier te beschermen. Ik wacht op de schemering en ga met de kenner op pad voor een uurtje vleren.
“Dit is de gewone dwergvleermuis”, zegt Julian als we nog maar net op weg zijn. Met in de hand zijn batdetector, een kastje dat geluiden van de vleermuis omzet in een voor mensen hoorbare frequentie, lopen we door de Hardenbergse wijk Heemse. De schemer valt. Dat is het moment waarop de vleermuizen naar buiten komen om te foerageren. “Wist je dat er soms tientallen vleermuizen in spouwmuren leven?”, vraagt Julian terwijl we wat naar het donker turen. “Je merkt er niets van hoor”, zegt ie snel om me gerust te stellen.
Fashion Magazine
Beschermde dieren
De 32-jarige Hardenberger wordt regelmatig ingehuurd door ecologische adviesbureaus voor vleermuizenonderzoek, een verplichting voor gemeenten en woningbouwstichtingen bij bouwprojecten of renovatieplannen. “De ene keer word ik gevraagd om te onderzoeken of ergens een paarplek is en een andere keer moet ik observeren of er zich kraamkolonies bevinden in een gebouw.” Dat is belangrijk, want voor elke verblijfplaats van de vleermuis die wordt weggehaald, moeten er elders in de buurt een aantal vleermuiskasten teruggeplaatst worden, weet Julian mij te vertellen. “De biodiversiteit mag niet in het geding komen. Dat is wettelijk vastgesteld, omdat vleermuizen beschermd zijn.”
Vleermuizenprotocol
Voor de vleermuizenonderzoeken is Julian ’s nachts op pad. Soms moet hij zelfs op meerdere plaatsen zijn in één nacht. In zijn rugzak zitten de batdetector, een zaklamp en verrekijker. Ook een batlogger gaat mee. Dit apparaat neemt geluid op. Wanneer hij opvallende dingen hoort, luistert hij thuis de opnames terug en analyseert ze. Elke soort heeft namelijk een uniek geluid en ritme.
“Er komt veel bij kijken”, vertelt Julian terwijl een laatvlieger zich laat horen op de batdetector. De vleermuis scheert vervolgens over ons heen, op zoek naar insecten. “Verschillende soorten vleermuizen hebben verschillende vliegtijden, je hebt avond- en ochtendbezoeken en er is een landelijk vleermuizenprotocol dat vertelt hoeveel veldbezoeken er moeten worden gedaan voor een bepaald project en in welke periode de onderzoeken moeten plaatsvinden.”
Van hobby naar werk
Wanneer we teruglopen langs een weiland naar ons startpunt spotten we de derde vleermuizensoort, de rosse vleermuis. Onderweg vertelt Julian dat hij al van kinds af aan dol is op de natuur en dat hij blij is dat hij van zijn hobby zijn werk heeft kunnen maken. Tijdens de onderzoeken geniet hij van al het moois om zich heen. “Nachtvlinders, uilen, steenmarters, egels. Ik kom van alles tegen ‘s nachts. Hoor je dit? Dat is de struiksprinkhaan. Die is ook niet met het blote oor te horen”, zegt Julian die goed kan schakelen en het nachtwerk nooit vervelend vindt. “Het kan zomaar dat ik na een nacht werken niet direct naar huis ga, maar nog even ergens de natuur opzoek om de zon te zien opkomen. De natuur ‘s ochtends zien ontwaken is gewoon zo mooi.”
