Ondernemer Erik Back
Hij beleefde wat avonturen in de grote stad voor zijn studie en een daaropvolgende dynamische baan in de verzekeringswereld. Tot hij toch terug wilde naar zijn roots. Zo belandde de geboren en getogen Luttenaar Erik Back weer op het oude nest, de ouderlijke boerderij in Oud-Lutten waar hij zo'n negen jaar geleden de kantoorbaan inruilde om het boerenleven te leven. Omringd door grazende koeien en om elkaar buitelende kieviten. Vrijheid, rust en ruimte. Of…
“Ruimte wel ja, maar rust?” Erik Back lacht. Rust staat niet in zijn woordenboek. Hij is aldoor bezig met vooruitkijken, vernieuwen. “Natuurlijk woon je hier vrijer dan in de stad, heb je meer ruimte om je heen. Maar de stad brengt veel gezellige voorzieningen om de hoek met zich mee. Beide hebben voor- en nadelen.” Erik vindt zijn vrijheid meer in het ondernemen. “Dingen willen en mogen proberen. Innovatief zijn. Dat is voor mij vrijheid.” Hij ziet zichzelf dan ook meer als pionierende ondernemer dan als traditionele boer. Een pionierende boer dus. “Elke dag in de stal? Niks voor mij. Ik ben een vrijbuiter, wil op onderzoek uit. Kijken hoe we zo duurzaam mogelijk kunnen worden.“
Stukje Boerbackvlees
Onlangs is Erik begonnen met het opfokken van stierkalfjes voor de vleesconsumptie. Deze stiertjes worden gewoon in zijn melkveehouderij geboren. Door dit BoerBackvlees rechtstreeks aan de consument te verkopen, voorkomt hij veel transportbewegingen. Bovendien draagt hij positief bij aan een hoger dierwelzijn. “Een (h)eerlijk stukje rood vlees, waarvan je weet dat het natuurlijk en puur is. Een kwaliteitsproduct met een goed verhaal erachter.“
De cirkel rond maken
Hij ziet de toekomst op de boerderij circulair. “We leven in een wegwerpmaatschappij. Dat moet anders. Door bijvoorbeeld meer gebruik te maken van natuurlijke (bouw)materialen te gebruiken die hergebruikt kunnen worden. Daarnaast moeten we iets met de CO2 uitstoot, net zoals de stikstofproductie.”
De vergevorderde plannen die klaarliggen voor het bouwen van een ronde stal, een mestvergister en een eendenkroosvijver zijn geweldige stappen in de goede richting.
De mestvergister is inmiddels in gebruik. Deze zet het mestoverschot om in groen gas. Daarmee worden honderden huishoudens in de omgeving al van energie voorzien.
Backje kroos
“Kijk, spinazie 2.0!” Lachend wijst Erik naar een stukje land dat er uitziet als een ondiep bad. “We zijn bezig met het ontwikkelen van een eendenkroosvijver. Eendenkroos is een nieuw eiwit en neemt veel meer stikstof op dan gras. Daarnaast is het ook nog eens heel smaakvol. We telen het op het restant dat uit de mestvergister komt. Als we kroos vervolgens aan onze dieren gaan voeren, is de cirkel helemaal rond. En let op mijn woorden: over tien jaar eten wij het ook. Dan is het net zo normaal als een bord spinazie."
Erik straalt. Met nog een hoofd boordevol ideeën is hij helemaal in zijn element. “Dit dus hè. Vrijheid is vernieuwing. Het aandurven om nieuwe dingen te bedenken en ze uit te kunnen voeren waardoor we meehelpen aan een schonere en groenere wereld. Zo kan de volgende generatie straks ook nog boeren.”
Foto's door Simone van Eerde / Tekst door Carla Hamberg
